Εντυπώσεις Avensis 1.8 Prestige M/T

[T180]

Υστερα απο πολυ πολυ καιρο χαιρετω το forum.
Εδω και 14 μηνες και 17800 χιλιομετρα ειμαι κατοχος του εν λογω οχηματος.

Δεν θα κανω review, απλα θελω να πω μερικα πραγματα για το οχημα και ελπιζω να καλυψω ισως καποιες αποριες της κοινοτητας.

Απο που να ξεκινησω?

Εσωτερικο.

Ας ανοιξουμε τις βαριες και ασηκωτες μπροστινες πορτες του αυτοκινητου.
Εγω το εχω παρει με δερματα connoly επομενως θα μιλησω μονο για τα πλαστικα. Ολα τα πλαστικα του αυτοκινητου αν εξαιρεσεις αυτα που βρισκονται χαμηλα στις πορτες ειναι εξαιρετικα. Το υλικο ψηλα στην κονσολα (το μαλακο) ειναι εξαιρετικης ποιοτητας και σημειο αναφορας για την κατηγορια. Η εκδοση Prestige δινει μια επενδυση (απομιμηση) μπαμπου στη κεντρικη κονσολα. Χωρις να πω πολλα, ειναι ομορφο υλικο, και φαινεται ακριβο.

Μετα απο 18000 δεν τριζει. Η συναρμογη ειναι σε υψηλα επιπεδα. Η σχεδιαση του εσωτερικου δεν ειναι ομως ομορφη. Προσωπικα την θεωρω ευχαριστη, σοβαρη , αλλα τιποτα παραπανω. Με το που μπεις ομως σε κερδιζει με την στιβαροτητα της.

Ο πινακας οργανων ειναι ομορφος. Τα optitron ειναι αστερια. Αν ελειπε και ο πορτοκαλι φωτισμος θα ημουν ακομα πιο ευχαριστημενος.

Το δερματινο τιμονι, χαιρεσαι να το κρατας. Ειναι χοντρο, με ωραιο δερμα απεξω.. απολαυση. Σε χαμηλες ταχυτητες ειναι πουπουλο, αλλα σε ταχυτητες πανω απο 80χλμ/ωρα βαραινει σταδιακα, μεχρι σε σημειο που με cruising στην εθνικη και 160χλμ/ωρα νιωθεις οτι δεν σε κουναει τιποτα απο το δρομο.

Τα πενταλς δεν μου αρεσουν σε αισθηση. Ο συμπλεκτης πολυ μαλακος. Το φρενο θελει τσαρουχωμα για να κοκκαλωσει. Επισης ειναι πολυ ευαισθητο οταν τσουλωντας με πχ 5χλμ την ωρα πατησεις απαλα φρενο , αφησεις , ξαναπατησεις (απαλα). Τοτε κοκαλωνει.

Το γκαζι ευαισθητο στην αρχη της διαδρομης του. Δεν εχει νεκρη διαδρομη, ειναι αμεσο, αλλα σε δυσκολευει στο να ρυθμισεις την ταχυτητα του οχηματος σε κακοτραχαλο δρομο (με πρωτη ταχυτητα) η σε χωματοδρομο. Δηλαδη αν θες να κινηθεις με 10-15 χλμ/ω σταθερα θελει ποδι διαβητη (εγω δεν το χω).
Κατα τα αλλα ειναι μια χαρα γκαζι.

Οι αλλαγες ταχυτητων ειναι ολα τα λεφτα. Το κιβωτιο ειναι αστερι. Κουμπωνει για πλακα, βαζεις την ταχυτητα ετσι απλα, και νιωθεις μπηκε. Δεν γινεται να χασεις αλλαγη. Ειτε αλλαζεις στον κοφτη ειτε οδηγεις τσιλαριστα, η ταχυτητα απλα κουμπωνει πανευκολα, και με απολαυστικο τροπο. Οι διαγωνιες αλλαγες (2α σε 3η, 4η σε 5η) γινονται το ιδιο ευκολα με τις ισιες και με μια κινηση.

Το ηλεκτρικο χειροφρενο ειναι μια χαρα. Απλα δουλευει ως οφειλε. Βοηθαει πολυ στο να μην καταπονεις το συμπλεκτη σε ανηφορικο μποτιλιαρισμα. Η θεση του διακοπτη αν και λανθασμενη συνηθιζεται μια χαρα.

Η θεση οδηγησης με ικανοποιει. Τιποτα παραπανω ομως. Στα συν το μαξιλαρακι που φουσκωνει ξεφουσκωνει στη μεση του οδηγου. Δεν ειναι ουτε πολεμικη ουτε τιποτα. (για μενα τερμα κατω το καθισμα, ελαφρως αμβλεια γωνεια η πλατη και τερμα πανω και προς τα εξω το τιμονι). Ο συνοδηγος αναγκαζεται να κατσει ψηλα, και δυστυχως δεν ρυθμιζεται το καθισμα του. Η πλευρικη στηριξη των καθισματων ειναι για γελια, αλλα η ανεση που προσφερουν για σεμιναριο.

Πολυ μεγαλοι χωροι για τις διαστασεις του αυτοκινητου. Επιπεδο πατωμα. Ταξιδευεις με ανεση και αερα για τα κεφαλια. Και διμετρος ανθρωπος που καθεται πισω θα βολευτει.