ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 1985

[endurasKE-30]

Κομης εισαι παλιοχαρακτηρας!
Τι εκανες τωρα?
78αρης ειμαι και εγω και τι μου θυμησες τωρα!!!!
Αγκωνες και γονατα ματωμενα απο απειρες πτωσεις με το ΒΜΧ!!!
Διαστρεματα και καλαμιες απο την μπαλα μεχρι και ενα σπασμενο κεφαλι στο ποδοσφαιρο επειδη εφυγα στον πετρινο τοιχο του σχολειου!
Ενα σπασμενο χερι επειδη κυνηγουσα μια κοπελα που μου αρεσε στο δημοτικο και τερχοντας μετρησα καμια δεκαρια σκαλια!!!

Απιστευτες εποχες που δυστυχως εχουν περασει ανεπιστρεπτη και τα πιτσιρικια μας εινα δυσκολο να ζησουν.

[MARMEL]

κλεβατε κορομηλα απο το γειτονα και χτυπουσατε τα κουδουνια και την κοπαναγατε? του βαζατε κονσερβοκουτια κατω απο τ αμαξι?

κομη πινεις τπτ ρακομελα και σου ρθαν αυτες οι αναμνησεις?

Αρχική Δημοσίευση από endurasKE-30

ενα σπασμενο κεφαλι στο ποδοσφαιρο επειδη εφυγα στον πετρινο τοιχο του σχολειου!

ειπα και γω....
δε θα μαθω καποια στιγμη τον λογο της εξαερωσης σου?

mad τι ναι τουτος ρε....

[DaveMustaine13]

Παιδια και εμεις οι 87αρηδες με μια μπαλα στο χερι μεγαλωσαμε. Τουλαχιστον οι πιο πολλοι απο μας. Ατελειωτο μπασκετ, ατελειωτη μπαλα. Ημασταν 10-11-12 χρονων και αλλωνιζαμε σε ολη την πολη χωρις να εχουμε αισθηση κινδυνου η φοβου. Εγω εχω σπασμενα τα 2 ακραια δαχτυλα του δεξιου χεριου, ραμματα στο πισω μερος του κεφαλιου απο μια σουζα που ειχα κανει με το 3ροδο ποδηλατακι μου οταν ημουν μικρος και ραμματα στο δεξι φρυδι απο μια ρακετα που ειχα φαει..

[ranger]

πω πω τι μου θυμήσατε τώρα;;; γεννημένος το '80, ίσως ο μικρότερος απο αυτούς που έχουν γράψει, αλλά τυχερός επειδή κατάφερα να μεγαλώσω σε μια πραγματική γειτωνία της Αθήνα.
πολλά απο αυτά που γράφεις στο κείμενο τα έχω ζήσει και τα είδα να μην τα ζει ο αδερφός μου που γεννήθηκε 8 χρόνια μετά.
ο δρόμος κάτω απο το σπίτι μου ήταν το Γουέμπλεϊ, ενώ δύο στενα πιο κάτω ήταν το Μπερναμέου... τώρα είναι παρκαρισμένα αυτόκινητα και απο τις δύο μεριές....

Σπασίματα κανένα (ήμουν αύθαρτος απο μικρός), αλλά χτυπήματα και γρατσουνιές άπειρες. και ΠΑΡΑ πολλες τρέλες με τα ποδήλατα. Είχα ενα ποδηλατάκι απο αυτά που είχαν άρθρωση στη μέση και δίπλωναν. ο σκελετός τους δεν ήταν ιδιαίτερα δυνατος. εκαναν έργα στη γειτωνία και είχαν πολλούς λόφους με χώμα. εκεί κάθε απόγευμα καναμε άλματα με τα ποδήλατα. εννοείται οτι το έσπασα και πήγασ το γείτωνα να μου το κολλήσει με την ηλεκτροκόλληση. Για να δέσει καλύτερα, εβαλε σαν "μοσχευμα" ενα κομμάτι μπετοβεργα. Περιττό να πως ότι έσπασε και αυτό μια βδομάδα μετα....!

τι ωραία χρόνια......