|
Σε κρίση βλέπω βρισκεταί όλη η κοινωνία
θάρρει ο κάθε άσχετος πως γράφει ποιημαχία
δε σε φοβάμαι φίλε Mad, τη μάχη δε την χάνεις
με λύσα όμως εφορμούν, οι Ειδικές Δυνάμεις
Κάποιος θνητός ετόλμισε, Θεούς να προκαλέσει
μα απ' αυτή την έπαρση, για δες τον πώς θα πέσει
ποιος ειναι δε μπορώ να πω, μα θα τον περιγράψω
και απο αηδία το PC, στο τέλος θα το κάψω.
Γεννήθηκε σ' ενα νησί, που όλοι μασούν μαστίχες
και θέλησε απο μικρός, ν' ασχοληθεί με τρίχες
γιαυτό και τώρα όταν μιλά, τις έχει σε περίσσεια
Υψώνω το ανάστημα, θα του τα πώ στά ίσια.
Σφάλμα μεγάλο έκανε, στο στόμα να μας πιάσει
να πάρει φόρα πείτε του, να 'ρθει να μας τα κλάσει
Φοβέρες ρίχνει και απειλές, μήπως και μας τρομάξει
μήπως μικρό τον δάγκωσε, σκυλί που 'χε λυσάξει;
όσοι καιρό διαβάζετε, ποιήματα και έπη
όσοι οδηγάτε τούμπανα, μα και όποιος έχει χρέπι
γνωρίζει ποιοί στο club αυτό, διαθέτουν τα στοιχεία
να γράψουν ρίμες φλογερές, μα και ποιημαχία.
ενας είν' ο Madvinegar, άγνος σαν τ' ασπρα χίονια
συμμαθητής του Ομηρου, ήταν πριν απο χρόνια
δύο έπη τότε έγραψε, κάλιο να τά 'χε κάψει
πάρα να 'ρθει ο Ομηρος, να του τα αντιγράψει
αυτό που τώρα λέγεται, Ομήρου Ιλιάδα
λεγόταν όταν γράφτηκε, Madvinegar Τρωάδα
και αυτό που Ομήρου Οδύσσεια, μας μάθαν στα σχολεία
λεγόταν "θά 'ρθω ρε άπιστη, γαμώ την κοινωνία"
Ο άλλος είναι ο ranger, μην ξαναπώ τα ίδια
έχει προσόντα φοβερά και δύο κιλά ...στα φρύδια
μπορεί να είναι τσόγλανος, όμως δεν είναι αλήτης
αυτός το νόμπελ άξιζε και όχι ο Ελύτης
οι ποιητές ανοίκουνε, σε μια φυλή αρία
μα βλέπω ασχολήθηκε και η κουτσή Μαρία
ακομα δεν κατάλαβα, γιατί μαζί μας μπλέκει
και σπίτι της δεν κάθεται, να ράβει και να πλέκει.
ψάχνω στις σκέψης τα στενα, να βρώ ωραίους στιχους
και να γεμίσω με αυτους, της πόλης μου τους τοίχους
να γράψω για αύριο που τόσο με τρομάζει
να πω και για το παρελθόν, που αλήθεια συναρπάζει
απ' το τσιγάρο που κρατώ, μια τζούρα παίρνω ιδέες
θέλω να είναι συγχρονες, θέλω να είναι νέες
μα πρέπει γρήγορα πολύ, στίχοι καλοί να γίνουν
γιατί σαν φύγει ο καπνός, κι αυτές μαζί θα φθήνουν
το ρίξα στην ποιότητα, και ανέβηκε ο πήχης
Κυριάκο δρόμο άλλαξε, μπροστά μου άμα τύχεις
μπόρει να έχεις στο μοτέρ, άλογα και μουλάρια
στην ποίηση όμως φίλε μου, ούτε που αφήνεις χνάρια
γιατί εσύ σαν ποιητής δεν έχεις στάλα βάρος
μόναχος τώρα έμεινες, ένας σβησμένος φάρος
προτείνω κάν να μην σκεφετεις, με ρίμες ν΄απαντήσεις
γιατί στ' αλήθεια φίλε μου, τότε θα την πατήσεις...
__________________
COROLLA CLUB
Διοικητικό μέλος
Administrator Ειδικών Επιχειρήσεων
Κάντε τους δρόμους πιο ασφαλείς, είναι ευθύνη όλων μας...
|
Βαθρο ηθελα να πω......
Υβριδικός τρόπος
