Το Να Είσαι ΣΚΥΛΟΣ στην Ελλάδα...

[JL_e10]

Γιαννη ειλικρινα με εκανες να βαλω τα κλαματα. Οταν ημουν στην Μυτιληνη ειχα ενα σκυλακι, το οποιο το χα απο 20 ημερων μεχρι που κλεισε 1 χρονο ζωης. Οταν ομως ο πατερας μου πηρε μεταθεση (στρατιωτικος βλεπεις...) αναγκαστηκαμε να το αφησουμε στη Μυτιληνη, γιατι ο σπιτονοικουρης δεν αφηνε να το φερουμε. Δεν θα ξεχασω ποτε τα γεματα παραπονο ματακια του να μου λενε "που πας, που με αφηνεις?". Ισως σου φαινεται σεναριο απο καποια ταινια, δυστυχως ειναι η αληθεια. Απο τοτε καθε αδεσποτο που βλεπω το ταιζω με οτι εχω εκεινη τη στιγμη επανω μου. Μεχρι και γαλα για ενα κουταβακι εχω παρει. Κριμα ομως που υπαρχουν αυτοι οι "ανθρωποι", οι οποιοι φερονται ετσι στον καλυτερο τους φιλο.

[Janakas]

Αρχική Δημοσίευση από JL_e10

Δεν θα ξεχασω ποτε τα γεματα παραπονο ματακια του να μου λενε "που πας, που με αφηνεις?". Ισως σου φαινεται σεναριο απο καποια ταινια, δυστυχως ειναι η αληθεια.

Ακριβως ετσι ειναι.. ειχα κι εγω ενα σκυλακι στην Αθηνα και οταν μεγαλωσε λιγο, το πηγαμε αναγκαστικα στο χωριο και το αφησαμε σε ενα φιλο μας να το φροντιζει... Θα μου μεινει πραγματικα αξεχαστη η εκφραση του οταν εφευγα... Μονο ενα θα σας πω, το ειχαμε δεσει για λιγο διπλα απο το σπιτι γιατι δεν θα μας αφηνε να φυγουμε, δεν εβλεπε κανεναν μας ουτε και το αυτοκινητο.. αλλα οταν φευγαμε αρχισε και εκλαιγε...
Καθε φορα που πηγαινα στο χωριο κοντευε να κοψει την αλυσιδα του απο τη χαρα του και μας καταλαβαινε και απο το χιλιομετρο..
Δυστυχως μετα απο δυο χρονια τη χασαμε.. Τουλαχιστον την φροντιζε ο τυπος.

Ασχετο, την ειχε καταβρει μεσα στην 30αρα, δεν ειχε πει κουβεντα σε ολο το ταξιδι!