ΠΟΙΗΜΑ-ΧΙΕΣ

[madvinegar]

Λοιπόν... ήρθε η ώρα της απάντησης στο φίλο Βαγγελάκη. Mad P.K. Style...


Car VS Driver

Καλά τα λες βρε φίλε μου μα άκουσε κι εμάς
εγώ είμαι το φιλέτο κι εσύ είσαι ο κιμάς.
Νομίζεις πως τον έπιασες τον πάπα απ’ τα φρύδια
και το 16άρι σου πως μας πετάει φλογίδια.
Για άλλη μια φορά εγώ θα σου θυμίσω
το πιο γνωστό ρητό, το στόμα να σου κλείσω:

Δεν είναι το αμάξι, μα είναι ο οδηγός
που παίζει πρώτο ρόλο, αν νιώθεις αρχηγός.

Και όσοι το αντίθετο μας κάνουν πως πιστεύουν
είναι αυτοί που μόνιμα το στροφολόι νηστεύουν…
Όσο λοιπόν κι αν προσπαθείς εμένα να μειώσεις
και στο 14άρι μου να ρίξεις επιδόσεις
τόσο κι εγώ θα προκαλώ την τύχη στη στροφή
και θα ‘χω το χειρόφρενο για μόνιμη τροφή!

Τρία πετάλια εσύ πατάς, τρία όλοι πατάμε
μα εσύ παίρνεις τα τρία μας σε πίστα όταν πάμε.
Χέρια σου ‘δωσε ο Θεός να πιάνεις το τιμόνι
αλλά σου φαίνεται βαρύ και μοιάζει με αμόνι.
Γι’ αυτό και τρέμεις τις στροφές και πας μόνο σ’ ευθείες
μαζί με γέρους και γριές, με θείους και με θείες…
Αντίθετα στα χέρια μου θυμίζει το μπεγλέρι
που η τρελή μου τεχνική το άγει και το φέρει!
Στα δάχτυλα το εργάζομαι σα να ‘ναι Rubic Cube
κι οι θαυμαστές μου βάζουνε βίντεο στο Youtube!

Μπορεί ως προς την απόδοση εγώ να υστερώ
και το δεκαεξάρι σου να είναι φοβερό.
Όμως φίλε τα ράσα σου δεν κάνουν τον παπά
κι αν θες να λέγεσαι οδηγός μην κάνεις τον λαπά.
Εμέ βράζει το αίμα μου και ψάχνω άδειους δρόμους
για να νικήσω δίκαια της πρόσφυσης τους νόμους.
Μπορεί ροπή και άλογα να μη μου περισσεύουν
μα όταν μπαίνω σε στροφές πολλοί είναι που ζηλεύουν.
Φτωχός είμαι σε κυβικά και ψάχνω 1000 τρόπους
μήπως και πάρω άλογα με δυσκολία και κόπους.
Μα ένα είναι σίγουρο, τουλάχιστον εγώ
το στύβω το αμάξι μου σα φρούτο εξωτικό.
Το στύβω και το χαίρομαι στα άκρα σαν το φτάνω
και ανδρικά το δέχομαι σε κόντρες όταν χάνω.
Ενώ εσύ βρε Ranger, κομμάντο του Μορφέα
να στύψεις είσαι ικανός τη «βούρτσα» του βαφέα.
Κόντρες μ’ αντίπαλο καλό ποτέ δεν κανονίζεις
και της θρασυδειλίας σου το έργο διαιωνίζεις.

Τι να τα κάνω τώρα εγώ τα έξτρα κυβικά
αν μου τα συνοδεύουνε με χέρια ασθενικά,
και με ψυχή που ‘ναι λειψή σαν απαιτείται ανδρεία
αντί να μπαίνω σα θεριό στα χιόνια και στα κρύα!

Δεν θα ‘θελα να λέγανε «να το δεκαεξάρι
που τη ροπή του τη θωρείς μόνο όταν παρκάρει….
Που το χειρόφρενο τραβά μόνο σε ανηφόρα
και είναι σα να τ’ οδηγεί η Μπακογιάννη η Ντόρα…»

Λαμβάνοντας υπόψη μου όλα τα ανωτέρω,
κι επειδή είσαι φίλος μου, θέλω να συνεισφέρω.
Μιας κι έχω ιδιότητα, του τιμονιού χειρούργος
θα σου ετοιμάσω συνταγή, κι ας είσαι τέτοιος μούργος.
Την μέρα πάντα 3 φορές, πρωί-μεσημέρι-βράδυ
θα πιάνεις το χειρόφρενο και θα του κάνεις χάδι.
Κι αφού γλυκά θα του μιλάς για να το καλοπιάσεις
θα το τραβάς δυναμικά μέχρι να το κατσιάσεις.
Και όταν φίλε μου αισθανθείς πως τον αέρα πήρες
θα το δαμάσεις σε στροφές με 90 μοίρες.
Είναι λιγάκι δύσκολο και θέλει λίγο κόπο
γιατί η δική σου τεχνική θυμίζει ξυλοκόπο.
Μα φίλε είμαι σίγουρος, πρέπει να προσπαθήσεις
την ρετσινιά τουλάχιστον πίσω σου να αφήσεις.
Να σταματήσει ο λαός να σε φωνάζει δύστυχο
και πίσω απ’ την πλάτη σου να λέει αυτό το δίστιχο:

Καλύτερα ο κυβισμός να μείνει 14 (δεκατέσσερα)
παρά να ‘ναι δεκάξι κι ο οδηγός στα «τέσσερα»…


Mad P.K.
Poetry King