|
Γιαννη ειλικρινα με εκανες να βαλω τα κλαματα. Οταν ημουν στην Μυτιληνη ειχα ενα σκυλακι, το οποιο το χα απο 20 ημερων μεχρι που κλεισε 1 χρονο ζωης. Οταν ομως ο πατερας μου πηρε μεταθεση (στρατιωτικος βλεπεις...) αναγκαστηκαμε να το αφησουμε στη Μυτιληνη, γιατι ο σπιτονοικουρης δεν αφηνε να το φερουμε. Δεν θα ξεχασω ποτε τα γεματα παραπονο ματακια του να μου λενε "που πας, που με αφηνεις?". Ισως σου φαινεται σεναριο απο καποια ταινια, δυστυχως ειναι η αληθεια. Απο τοτε καθε αδεσποτο που βλεπω το ταιζω με οτι εχω εκεινη τη στιγμη επανω μου. Μεχρι και γαλα για ενα κουταβακι εχω παρει. Κριμα ομως που υπαρχουν αυτοι οι "ανθρωποι", οι οποιοι φερονται ετσι στον καλυτερο τους φιλο.
|