[ranger]

πω πω τι μου θυμήσατε τώρα;;; γεννημένος το '80, ίσως ο μικρότερος απο αυτούς που έχουν γράψει, αλλά τυχερός επειδή κατάφερα να μεγαλώσω σε μια πραγματική γειτωνία της Αθήνα.
πολλά απο αυτά που γράφεις στο κείμενο τα έχω ζήσει και τα είδα να μην τα ζει ο αδερφός μου που γεννήθηκε 8 χρόνια μετά.
ο δρόμος κάτω απο το σπίτι μου ήταν το Γουέμπλεϊ, ενώ δύο στενα πιο κάτω ήταν το Μπερναμέου... τώρα είναι παρκαρισμένα αυτόκινητα και απο τις δύο μεριές....

Σπασίματα κανένα (ήμουν αύθαρτος απο μικρός), αλλά χτυπήματα και γρατσουνιές άπειρες. και ΠΑΡΑ πολλες τρέλες με τα ποδήλατα. Είχα ενα ποδηλατάκι απο αυτά που είχαν άρθρωση στη μέση και δίπλωναν. ο σκελετός τους δεν ήταν ιδιαίτερα δυνατος. εκαναν έργα στη γειτωνία και είχαν πολλούς λόφους με χώμα. εκεί κάθε απόγευμα καναμε άλματα με τα ποδήλατα. εννοείται οτι το έσπασα και πήγασ το γείτωνα να μου το κολλήσει με την ηλεκτροκόλληση. Για να δέσει καλύτερα, εβαλε σαν "μοσχευμα" ενα κομμάτι μπετοβεργα. Περιττό να πως ότι έσπασε και αυτό μια βδομάδα μετα....!

τι ωραία χρόνια......