|
Αυτό που έγινε με την πρόσφατη απεργία, δεν είχε προηγούμενο. Οπωσδήποτε υπήρχαν κάποιοι που έπρεπε να κινηθούν οποσδήποτε με το αυτοκίνητο, αλλά πιστευω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό έτρεξε να βάλει βενζίνη, έτσι, για να έχει...
Και βάζω μέσα και εμένα, που το σάββατο βρέθηκα τυχαία σε ένα πρατήριο, και έκανα ακριβώς την ίδια σκέψη. Τελικά δεν έβαλα γιατί η βενζίνη στο πρατήριο τελείωσε, και όλες αυτές τις μέρες, εκτός του ότι δεν κίνησα το αυτοκίνητιο, η βενζίνη που είχε μέσα το παπί, έφτασε και περίσεψε για τις μετακινήσεις μου.
Άρα ένα ακόμα θύμα την "βενζινο-υστερίας" των ΜΜΕ...
Όσο για το κράτος, δεν φυτρωσε εκει μόνο του.
Από την ίδια την κοινωνία αποτελείται.
Εμείς όλοι είμαστε συνυπευθυνοι για το χάλι του, και όταν έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε μια διαμαρτυρία, με κάθε τρόπο (και περιλαμβάνω και την ψήφο μας), καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ, πηγαινουμε καμιά εκδρομούλα μην χάσουμε το weekend, και γινόμαστε αποχαυνωμένοι πολίτες.
Έχουμε την εντύπωση, πως ο κάθε δημοσιογράφος, είναι η δική μας φωνή, και κουνώντας καταφατικά το κεφάλι, με τις διαπιστώσεις του Νίκου του Μάκη, της Όλγας και των υπολοίπων, νομίζουμε πως έχουμε κάνει το χρέος μας.
Έτσι δεν αλλάζει τίποτα φιλαράκια...
Δυστυχώς....
|