|
Λοιπον η εκδρομη με μια λεξη ηταν "τελεια".
Ολα λειτουργησαν αψογα εκτος απο το θεμα της ανακοινωσης για την ωρα και τον τοπο συναντησης των Αθηναιων που οφειλετο σε τεχινκους κυριως λογους.
Η επιλογη των μαγαζιων για καφε και φαγητο ηταν η καλυτερη. Φθηνα, καλο περιβαλλον, χωρος και το φαγητο εξαισιο. (Προ ετων, εχω παει και στα δυο μαγαζια).
Στην παρεα υπηρχε γελιο, κεφι και ορεξη για κουβεντουλα. Πραγματικα ημασταν μια ομορφη παρεα 20 περιπου ατομων.
Σε ολα τα παραπανω βοηθησε κατα πολυ και ο καιρος που ηταν πολυ καλος.
Το κερασακι της τουρτας ηταν η αναβαση/καταβαση του "βουνισκου" (αποτι εμαθα εχει υψος περιπου 700 μετρα ).
Οσον αφορα συγκεκριμενα την αναβαση/καταβαση (που κατι τετοιο ηταν πρωτογνωρο για μενα), ανεβηκα με 2αρα, σε κανα δυο σημεια πατησα παραπανω γκαζι με πατημενο το αμπραγιαζ για να δωσω στροφες και σ' ενα σημειο εβαλα 1η για να δω πως θα παει αλλα σπινιαρε σαν μουρλο. Οταν ημασταν ετοιμοι να φυγουμε απο την κορυφη, αναψα την μηχανη και δεν κρατουσε ρελαντι, εσβηνε. Το κρατησα εγω για κανα λεπτο και εφτιαξε. Δεν μου εχει ξανασυμβει κατι παρομοιο. Στην καταβαση, ημουν πλακωμενος στα φρενα και βλεπωντας μπροστα μου τον vv(agos)t-i να μην πολυπαταει φρενο κατεβασα απο 3η που ειχα σε 2αρα, αλλα και παλι με επαιρνε η καταφορα. 1η δεν δοκιμασα καν να βαλω γιατι ηξερα οτι η μηχανη θα βογκουσε. Το αποτελεσμα ηταν απο το πολυ φρενο να σφυριζουν τα φρενα.
|