[madvinegar]

Και τώρα... και η δική μου απάντηση που θα τα ισωπεδώσει όλα... Ποίημα-θεατρικό-ταινία 1000+ λέξεων!
Είναι μια περιγραφή του πως ξεκίνησε ο φίλος Mike_G το "παράπλευρο" επάγγελμα του (και μπορει να θεωρηθεί και ως πρoοίμιο στο ποίημα του Βαγγέλη που συνάντησε τον Μάικ στη Συγγρου...)!!!


Μια ιστορία θα σας πω που μοιάζει σαν ταινία.
Θα ‘χει πλοκή μα και σασπένς. Μεγάλη αγωνία.
Για να το μάθουν όλοι αυτοί που τρέχουν με μανία
Παραμονεύει ο κίνδυνος πίσω από τη γωνία...

Ένα Σαββάτο βροχερό που είχε λίγο κρύο
καθότανε ο Mike_G κι έσκουζε σα θηρίο.
Ύπνος δεν του ερχότανε, και όρεξη δεν είχε.
Δεν ήθελε να πιει ποτό κι απ’ το φαΐ απείχε.
Η ώρα είχε πάει τρεις κι η νύχτα ήταν μεγάλη
κι ο Μike ο κακόμοιρος ήταν σε μαύρο χάλι...

Eκεί που ζάπιν έκανε και άλλαζε κανάλια
είδε ένα σποτ και του ‘σφιξαν τα στήθια σαν τανάλια.
Είδε να παίζει στην TV τους μαχητές των δρόμων
και μια ιδέα φοβερή εχάραξε σαν γνώμων!
Το σκέφτηκε σε μια στιγμή να πάρει την κορολα
να βγει σε δρόμους ανοιχτούς και να τα σκίσει όλα.
Είναι καιρός που το μοτέρ έχει παραμελήσει
κι αρκετά απ’ τ’ άλογα έχουν σχεδόν ψοφήσει.
Έτσι το πήρε απόφαση και φόρεσε μια μπλούζα
σαν εμετός ξεχύθηκε στων δρόμων την παρτούζα.

Σαν τις Σειρήνες άκουγε να τον καλεί η Καβάλας
και το μοτέρ τραγούδαγε σαν τη Μαρία Κάλας.
Βενζίνη αβέρτα ρούφαγε των έξτρα οκτανίων
μα άξιζε όλα τα λεφτά στεγαστικών δανείων.
Φανάρια δεν λογάριαζε, είχε πολλά μπουρίνια.
κι οι κίτρινες δαγκάνες του ‘μοιάζαν σαν καναρίνια.

Με τα πολλά κατάφερε να φτάσει στην Καβάλας.
Σα καομπόης ήτανε που ήρθε από το Ντάλας.
Περίμενε μ’ υπομονή τον άλλο μονομάχο.
Τον είχε βρει το κόκκινο στημένο μα μονάχο.
Κι εκεί που όλα έμοιαζαν χωρίς σαφή σκοπό
ήρθε και δίπλα έκατσε ένα RX8...

Ο οδηγός τον κοίταξε με βλέμμα ειρωνικό
και του ‘σκάσε χαμόγελο υποτιμητικό...
Αυτό ο Μάικ περίμενε το τσάι για να κεράσει
κι είχε και γεύση τροπική δαμάσκηνο-κεράσι!
Του έσκασε ξερόγκαζο να κλείσει η συμφωνία
και κούμπωσε ταχύτητα με περισσή μανία.
Τα βλέμματα στραφήκανε με μιας προς το φανάρι
και έτρεμαν τα ρελαντί σα σπαρταρίζων ψάρι.

Τα χρώματα αλλάξανε, το μαύρο γίνηκε άσπρο
το κόκκινο πρασίνισε, και έλαμψε σαν άστρο.
Τα λάστιχα στριγκλίσανε και βγάζανε καπνούς
και τη ροπή που ξέβρασαν δεν τη χωράει ο νους!

Ως τη δευτέρα ήτανε τ’ αμάξια δίπλα δίπλα
μα τότε ο Μάικ έπαιξε την πιο καλή του τρίπλα...
Μόλις την 3η κούμπωσε που είναι η καλή του
άρχισε το RX8 να γεύεται το κ**λί του...
Άνοιξε την διαφορά μία με δυό καρότσες
και βούτηξε μες τη χαρά με νάιλον γαλότσες!

Μα εκεί που ήτανε μπροστά σα λυσσασμένος Χάρος
είδε να ανάβει πίσω του σ’ αμάξι ένας φάρος...
Ήτανε ασφαλίτικο που είχε υπηρεσία
και τσίμπαγε τους αδαής ωσάν τον Τιρεσία...
Του παίξανε τους προβολείς και έκανε στην άκρη
κι από τα γέλια τα πολλά τους έφυγε ένα δάκρυ...

Σταμάτησε ο Mike_G κι έμεινε στο αμάξι.
Περίμενε το όργανο να ‘ρθει να τόνε κράξει.
Μα ήξερε από μέσα του πως θα τόνε αφήσουν
μόλις δουν την ταυτότητα τα φρύδια τους θα ξύσουν...
Μια που ο Μιχαλάκης μας είναι μεγάλος τσάτσος
και το επάγγελμα που ασκεί ξέρει πως είναι μπάτσος.

Ο ασφαλίτης το λοιπόν βγαίνει από το αμάξι
με διαθέσεις άγριες τα φώτα να του αλλάξει.
Βγάζει και το μπλοκάκι του και αρχίζει να τα γράφει
Λες κι έγραφε ένα ποίημα με ύφος του Καβάφη.

- Τζάμι φιμέ βλέπω εδώ. Κρύβει την πινακίδα.
Φιμέ και στα παράθυρα σα μελανή κηλίδα.
Πίσω έχεις εξάτμιση που κάνει πολύ θόρυβο
Έτρεχες και στην άσφαλτο και έκανες το ζόρικο...
Φέρε ασφάλεια, δίπλωμα και άδεια. Μην αργείς!
Αν θα στα γράψω όλα αυτά βλέπω προαγωγή!
Άσε που μπόνους στο μισθό θα έχω και το Πάσχα.
Μη με κοιτάζεις σα χαζός! Πολύ σε έχω λάσκα!

Μα ο Μιχάλης ήρεμα έδωσε τα χαρτιά του
Το παραμύθι έσκασε για το επάγγελμα του...

- Συνάδελφε καλησπέρα σου. Για πες μας τι χαμπάρια?
Βλέπω τους δρόμους ψάχνετε σα ντόμπρα παλικάρια.
Αν θες να μάθεις και εγώ μπάτσος είμαι και ξέρω.
Άσε να φύγω γρήγορα και δεν θα τ’ αναφέρω...

Κι εκεί που όλα νόμιζε πως θα του πάν’ καλά
Άκουσε μια απάντηση απ’ τον μαντραχαλά...

- Τι λες βρε κακομοίρη μου και μίασμα του βάλτου!
Εγώ είμαι αδιάφθορος, ο batman της ασφάλτου.
Δεν πα’ να είσαι πρόεδρος, του κράτους κυβερνήτης...
Για μένα είσαι σίγουρα ένας βαρυποινίτης!
Και μέσα σε όλα αυτά που πριν έγραψα εναντίον σου
προσθέτω και "χρηματισμό", που είναι μέγα μείον σου...
Απόψε φίλε μου καλέ θα μπείς μες την στενή
Και από αύριο βλέπουμε τι μέλει να γενεί...

Ο Μάικ μόλις τ’ άκουσε του λύθηκαν τα πόδια
Και ρίγη τόνε πιάσανε σαν να ‘ταν ηλεκτρόδια.
Έμπηξε και τα κλάματα, και έκανε παρακάλια
μα οι μπάτσοι οι άλλοι ήτανε όλοι τους σαν τσακάλια.
Είχανε λάβει εντολές το έγκλημα να πατάξουν
Και πόλεμο στη διαφθορά σαν την ΝουΔου (Νέα Δημοκρατία) να πράξουν!

Έτσι λοιπόν και έγινε, ο Μάικ πήγε τμήμα
Μα δυστυχώς ήταν βαρύ για εκείνονε το μνήμα.
Δεν ήξερε ο άμοιρος πως δεν τον είχαν βρει
ακόμα τα χειρότερα εκτός απ’ τη στενή...
Τον έριξαν σ’ ένα κελί, στενό μα και ανήλιο.
Οι τοίχοι ήταν βρώμικοι και μαύροι σα βινύλιο.
Δύο κρεβάτια υπήρχανε, το ένα δεν στεκόταν.
Στο άλλο επάνω ήτανε κάποιος ο οποίος κοιμόταν!
Όταν τον Μάικ φέρανε και ‘κλείσαν το κελί
ξύπνησε απ’ το θόρυβο το άλλο το παιδί...
Με νεύρο ανασηκώθηκε και πέταξε την κουβέρτα
δεν είχε σίγουρα όρεξη για βραδινή κουβέντα...
Δυό μέτρα ήτανε ψηλός, και κτήνος σα νταμάρι!
Και είχε σώμα Ο.Υ.Κά απ’ τα πολλά τα βάρη...
Τον Μάικ μόλις κοίταξε, τα βλέμματα παγώσαν
και μνήμες έφερε παλιές που τόνε ξεσηκώσαν!
Πριν 2 χρόνια ο Mike_G τον είχε μπαγλαρώσει
και από τότε δυστυχώς δεν είχε χαλαρώσει...
Είχε από τότε ορκιστεί εκδίκηση να πάρει
κι αυτόν που τον συνέλαβε σα ζωντανό να γδάρει!
Και να που τα ‘φερε ο καιρός και η κακιά η μοίρα
να ειδωθούνε στο κελί το κτήνος με την ψείρα...
Δυο χρόνια ήταν στη στενή χωρίς να δει γυναίκα
Μα αυτά τα χρόνια δίχως σεξ, φαινόντουσαν σαν δέκα.
Ο Μάικ Τζι του γυάλιζε λουκούμι και τεκνό
και σκέφτηκε να ωφεληθεί μαζί με το τερπνό...
Θα έπαιρνε εκδίκηση και για τη σύλληψη του,
θα ’χε και σκεύος ηδονής για την απόλαυση του...!
Χωρίς να το σκεφτεί πολύ τον Μάικ τον αρπάζει
Και τον κολλάει στα σίδερα μπρούμυτα να κοιτάζει...
Ο Μάικ έντρομος πολύ βοήθεια φωνάζει
μα δυστυχώς τον φύλακα καθόλου δεν τον νοιάζει...

Ξέρετε την συνέχεια, δεν θα την αναφέρω
Και μόνο που το σκέφτομαι λυπάμαι κι υποφέρω.
Ο άμοιρος ο Μάικ Τζι έχει από τότε αλλάξει
και την συκιά στο κούνημα την έχει πια ταράξει.
Κάθε Σαββάτο στη Συγγρού παίρνει ταρίφες λεία
Και λέει, αν τον κράξουνε, πως είν’ περιπολία...

The End
Mad P.K. (Poetry King)