[Slobo]

Έχω ζήσει και εγώ άπειρα τέτοια περιστατικά που άκρη δεν βγάζεις. Σε κάποια έφταιγαν οι άλλοι και σε κάποια εγώ (κανείς δεν είναι τέλειος παιδιά, όλοι κάνουμε τα λάθη μας). Αυτό όμως που με ενοχλεί είναι ακόμα και όταν έχεις άδικο αλλά κάνεις μια ήπια προσέγγιση στον άλλον, αυτός να βγάζει όλη την μαγκιά του και το χειρότερο είναι ότι δεν την βγάζει μόνο στα λόγια αλλά δυστυχώς και στον δρόμο.


Θα σας περιγράψω ένα περιστατικό που αρχικά έφταιγα εγώ. Πάνε 7 χρόνια από τότε αλλά ακόμα το θυμάμαι.
Πηγαίνοντας λοιπόν στην Οινόη (όπου θα με φιλοξενούσαν στο εξοχικό τους κάτι φίλοι) από Παλιά Εθνική Οδό Αθηνών - Θήβας μετά το Καραούλι (τότε είχα την ΚΕ30) χαλαρός καπνίζοντας το τσιγαράκι μου, μόλις αυτό τελειώνει κάνω την κλασική νεοελληνική μ@λ@κι@ και το πετάω στον δρόμο - ο κλασικός Έλληνας δηλαδή που προτιμά να πετάξει το τσιγάρο του έξω για να μην λερώσει το τασάκι χωρίς να σκέφτεται ότι αυτό μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά και να καταστρέψει ένα πανέμορφο τοπίο. Αυτό ήταν το λάθος μου και το παραδέχομαι(το κακό είναι ότι ακόμα πολλές φορές το κάνω).

Κατά άλλα πήγαινα πολύ χαλαρά χωρίς να οδηγώ επικίνδυνα. Το όλο σκηνικό το βλέπει πίσω μου ένας μ@λ@κ@ς με ένα φορτηγάκι που με ακολουθούσε. Δικαίως τα πήρε μόλις το είδε. Αλλά με αυτό που έκανε μετά το έχασε το δίκιο του.
Από εκείνη την στιγμή και μέχρι να φτάσω στην Οινόη μου άναβε συνεχώς προβολείς, κόλλαγε από πίσω, με προσπέρναγε στο αντίθετο ρεύμα (όσοι ξέρουν τον δρόμο μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ) βρίζοντας, έμπαινε μπροστά μου, άναβε αλαρμ και πάταγε απότομα φρένο για να με αναγκάσει να σταματήσω κλπ κλπ. Φυσικά εγώ δεν σταμάτησα μέσα στην ερημιά (που ήξερα τι τρέλα κουβαλάει αυτός) και για καλή μου τύχη ο δρόμος ήταν συνεχώς ελεύθερος και τον προσπερνούσα. Αυτό το σκηνικό γινότανε συνέχεια μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου λίγο έξω από την Οινόη. Φτάνοντας λοιπόν έξω από το σπίτι του φίλου μου σταματώ και σταματάει και αυτός. Εκείνη την στιγμή τα είχα πάρει εντελώς. Κατεβαίνω και του λέω "τι συμβαίνει ρε φίλε και με κυνηγάς?" Μου απαντάει φυσικά λέγοντας ότι με το τσιγάρο που πέταξα θα μπορούσα να βάλω φωτιά στο δάσος. Και του απαντάω "και πρέπει να με σκοτώσεις για να μου το πεις?" Ο τύπος συνέχισε να πουλάει μαγκιά του στυλ ότι θα βάλει φωτιά στο σπίτι κλπ κλπ. Τέλος πάντων κάποια στιγμή ηρέμησαν τα πνεύματα και σηκώθηκε και έφυγε.

Δε λέω ρε παιδιά δίκιο είχε. Όντως βλακεία αυτό που έκανα. Αλλά έπρεπε να θέσει σε κίνδυνο την ζωή μου και την δική του (ο βλάκας) για να μου το πει?

Και αυτό είναι ένα από τα πιο ήπια περιστατικά που μου έχουν συμβεί. Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι έχει τρελαθεί εντελώς ο κόσμος!