Συγχαρητήρια και από μένα στα παιδιά. Μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση βέβαια η δεύτερη θέση (κάτι το οποίο σίγουρα δε θα συνέβαινε αν τερματίζαμε τρίτοι - ήττα, θεωρητικά λογική από U.S.A. και νίκη επί των Αργεντίνων) μιας και θα αποχαιρετούσαμε το τουρνουά με νίκη.
Βέβαια ο δεύτερος είναι πάντα καλύτερος από τον τρίτο οπότε αν το σκεφτούμε λίγο (πάρα πολύ λίγο δηλαδή) πρέπει να χαιρόμαστε έστω και αν χάσαμε τον τελικό.
Δε πιστέυω ότι έφταιγε η κούραση (και οι Ισπανοί ίδρωσαν - ένα πόντο διαφορά - με τους Αργεντίνους). Απλά όλοι (κι εγώ) πιστέψαμε ότι θα γίνει όπως στο Βελιγράδι (δύσκολος ημιτελικός, εύκολος τελικός). Επιπλέον οι Ισπανοί έπαιζαν χωρίς το P.Gasol - μεγάλο πλήγμα. Ίσως να ήταν καλύτερα αν τελικά έπαιζε, ίσως και όχι. Θα το μάθουμε στον... τελικό του επόμενου Eurobasket (διαφωνεί κανείς
. Απ' την άλλη οι Ισπανοί ήταν πολύ καλά διαβασμένοι τόσο στα pick & roll (τα οποία δεν πολυεφαρμόστηκαν γιατί απλά έπαιζαν ζώνη + κλειστό man to man μέχρι το 14'' και έπειτα ζώνη - κυρίως στο 2ο ημίχρονο) όσο και στα split των Ελλήνων, γνωρίζοντας που θα βγει η πάσα. 3-4 λάθος επιλογές στην επίθεσή μας, 3-4 καλάθια δικά τους (δεν εξετάζω αν ήταν τυχερά - τρίποντα ψηλών shoothim - ή όχι), βρεθήκαμε από κάτω. Δε κάναμε ποτέ το ξέσπασμα (που συνήθως κάνουμε) και... απλά χάσαμε skull . That's basketball.